Τι είναι ο προδιαβήτης;

Προδιαβήτης είναι η κλινική κατάσταση, στην οποία οι ασθενείς έχουν σάκχαρο νηστείας > 100 mg/dl, που θεωρείται το ανώτερο φυσιολογικό αλλά όχι πάνω από 126 mg / dl, που θεωρείται το όριο για τη διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη (ΣΔ).
Ο όρος προδιαβήτης είναι άστοχος και παραπλανητικός διότι υπονοεί ότι τα άτομα αυτά βρίσκονται σε ένα πρόδρομο στάδιο πριν την ανάπτυξη ΣΔ.

Δεν είναι βέβαιο ότι όλα τα άτομα με διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας (IFG) (σακχάρου νηστείας 100 – 125 mg / dl) ή με διαταραγμένη καμπύλη σακχάρου (IGT) (σάκχαρο στις 2 ώρες μετά 75 gr γλυκόζης > 140 mg / dl και <200 mg / dl) θα αναπτύξουν ΣΔ στο μέλλον. Ο κίνδυνος αυτός (με μικρή υπεροχή IGT) τα επόμενα 3 - 5 έτη είναι 25 με 30%.
Τα άτομα με επιπρόσθετους παράγοντες κινδύνου όπως παχυσαρκία και οικογενειακό ιστορικό ΣΔ, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.
Για τους ασθενείς που έχουν και τις δύο καταστάσεις IFG και IGT ο κίνδυνος είναι 50%.

Κριτήρια για τη διάγνωση Προδιαβήτη

• Γλυκόζη πλάσματος νηστείας 100 – 125 mg / dl (8 ώρες μετά αποχή από γεύμα)
• Γλυκόζη πλάσματος 2 ώρες μετά χορήγηση από το στόμα 75 γρ γλυκόζης (καμπύλη γλυκόζης 140 – 199 mg / dl)
• HbA1c 5,7 – 6,4 %

Γιατί δεν πρέπει να αδιαφορήσω εάν έχω προδιαβήτη;

Υπάρχουν έρευνες και επιδημιολογικά δεδομένα, που αποδεικνύουν πως ο προδιαβήτης ευθύνεται για στεφανιαία νόσο, αμφιβληστροειδοπάθεια και νευροπάθεια.

Πώς μπορώ να προλάβω την εξέλιξη σε ΣΔ;

Μπορώ σίγουρα να αποτρέψω την εξέλιξη σε ΣΔ υιοθετώντας έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Εάν χάσω 5 kg του σωματικού βάρους, κάνω απλή άσκηση 30’ την ημέρα ή κάθε δεύτερη ημέρα, αποφεύγω ζαχαρώδη, γλυκά, κορεσμένα λίπη (π.χ. παχιά τυριά), καταναλώνω όσπρια, λαχανικά, φρούτα, ψάρι και πουλερικά και λιγότερο κόκκινο κρέας προλαμβάνω και ΣΔ και καρδιαγγειακά σε ποσοστό 60%.

Σημειώνεται πως ο καλύτερος τύπος άσκησης είναι το περπάτημα, η κολύμβηση, ο χορός και η ποδηλασία.
Επίσης σε άτομα με δείκτη μάζας σώματος BMI > 35 kgr/ m2 ηλικίας μικρότερης των 60 ετών είναι δυνατόν να ωφεληθούν από χορήγηση μετφορμίνης.
Τέλος κρίνεται αναγκαία η διακοπή καπνίσματος. Το κάπνισμα έχει ενοχοποιηθεί για αύξηση της αντίστασης της ινσουλίνης και για ανάπτυξη IGT.
Σε μελέτη αποδείχθηκε ότι 8 εβδομάδες μετά τη διακοπή του καπνίσματος παρά την αύξηση του σωματικού βάρους που παρατηρήθηκε, οι ασθενείς παρουσίασαν βελτίωση στην αντίσταση της ινσουλίνης.